Een gesprek met Ines Thora

Wat en wie inspireert jou?

Ik vind inspiratie in de kleine dagelijkse dingen. Dat kan echt alles zijn; van een hondje dat koppig niet wil meewandelen en op de stoep op zijn rug gaat liggen tot super knullig geplooide servetten op restaurant.

Tijdens wandelingen doorheen de stad krijg ik enorm veel inspiratie. Brussel is een heerlijke stad, alles staat een beetje schots en scheef. Er schuilt enorm veel verhaal en melancholie achter iedere gevel. Ik kan mezelf hier echt in verliezen en plots opmerken dat ik al onverklaarbaar lang naar een patroon of een plooitje in een gordijn aan het staren ben. Soms teken ik dan snel een patroon na in mijn schetsboekje, om dit vervolgens te verwerken in een schilderij. 

Bij dit schilderij werkte ik op een gelijkaardige manier. Ik schilderde op een chique wit tafelkleed. Ik vond deze stof in een antieke kast bij mijn oma thuis. Ik tekende er met een stift uit mijn kindertijd een grid-patroon op, geïnspireerd op het ruitjespapier dat je voor je neus geschoteld krijgt onder je bord op een eetfestijn. Vervolgens werkte ik op deze tekening met olieverf, die de waterbasis van de stift vernietigt. Waardoor in dit werk dit grid-patroon (geassocieerd met het rationele) vernietigd wordt door impulsieve verfstreken (emotionele).

De geschriften van Agnes Martin werken voor mij ook zeer inspirerend. Ik wou dat ik deze quote zelf geschreven had:

 “My work is non-objective … but I want people, when they look at my paintings, to have the same feelings they experience when they look at landscape, so I never protest when they say my work is like landscape.”

Hoe ga jij als kunstenaar in interactie met materie/materiaal?

Elk materiaal is voor mij als poëzie. Ik werk vaak met stoffen en ondergronden die niet bedoeld zijn om op te schilderen, zoals het tafelkleed bij deze print. Hierdoor weet je nooit hoe het materiaal op de verf gaat reageren. Er gebeuren toevallige, onverwachte dingen. Voor mij is dit het verhaal dat het materiaal zélf wil vertellen, en waar ik enkel de ruimte voor bied. 

Ik maak mijn verf ook zelf, wat telkens weer interessante experimenten oplevert. In deze print zie je bijvoorbeeld een grote ‘olievlek’. Dit zijn eigenlijk ongelukken die je tijdens het maken niet kan voorspellen, maar die ik enorm boeiend vind. Op deze manier ga ik in dialoog met de materialen en weet ik ook niet exact wat ik kan verwachten. Als maker krijg ik veel energie door toeval toe te laten en ermee te spelen.