Hedendaagse architecturale tekeningen worden vaak gedigitaliseerd vanwege de pragmatische voordelen die dit biedt. Toch fascineert het ‘verlies’ van analoog tekenen me enorm. De subtiele interactie tussen de digitale en analoge werelden in het creatieve proces vormt de rode draad in mijn werk.

Mijn werk weerspiegelt deze fascinatie door schilderijen te creëren waarin visuele elementen voortkomen uit mijn eigen computergegenereerde beelden en virtuele schetsen. Door virtuele objecten opzettelijk te deconstrueren en vervolgens opnieuw samen te stellen, verschuift hun oorspronkelijke betekenis en ontstaat er ruimte voor interpretatie.

De kunstwerken tonen een omgeving die doordrenkt is van herkenbare vormen uit de natuur, zoals bloemen en organische structuren. De bloem, ooit een zelfstandig onderwerp, kan in mijn schilderijen evolueren tot een integraal onderdeel van architecturale structuren. Schaal, vorm en textuur van digitale objecten worden onttrokken aan hun conventionele context, wat leidt tot nieuwe betekenissen. Mijn artistieke benadering gaat verder dan het tonen van feitelijke realiteit; in plaats daarvan introduceer ik een imaginaire wereld als een nieuwe realiteit.

"Ik daag de kijker uit om de grenzen tussen het virtuele en het echte te verkennen, en nodig uit tot een diepere reflectie over de aard van creativiteit en perceptie in het tijdperk van digitale transformatie."

Een kenmerkend aspect van mijn werk is de transformatie van digitale objecten, die geen tastbare materialiteit, consistentie of dikte vereisen, in kunstwerken die textuur, tastbaarheid en materialiteit bezitten. Deze digitale objecten onderscheiden zich opvallend van hun inspiratiebronnen uit de echte wereld. Ik daag de kijker uit om de grenzen tussen het virtuele en het echte te verkennen, en nodig uit tot een diepere reflectie over de aard van creativiteit en perceptie in het tijdperk van digitale transformatie.